هیچ کس تنها نیست...!

هیچ کس تنها نیست...!

Line , WhatsApp , Hike , Viber در کارند...

 ما در قرن بیست و یک زندگی می کنیم.

این عصر را به حق، عصر ارتباطات نامیده اند.

چرا که انبوه وسایل ارتباطی، در عصر حاضر بوجود آمده اند.

دامنه این نوع وسایل هم روز به روز در حال گسترده تر شدن است.

تقریبا اکثر ما، بخشی از وقت روزانه مان را خواسته یا ناخواسته پای آن ها صرف می کنیم.

تلویزیون، ماهواره، اینترنت و تلفن  بخشی از این وسایل هستند.

اخیرا هم پای روش های جدید ارتباطی نظیر واتس آپ و وایبر به زندگی ما باز شده است.

و ما بخشی مهمی از اوقات فراغت خود و یا حتی اوقات غیر فراغت! شبانه روز خود را با آن ها سپری می کنیم.

در دسترس بودن و ارتباط گسترده، امری است که بواسطه این ابزارها برای ما محقق شده است.

البته کارکرد مهم دیگر این ابزارهای ارتباطی،

ایجاد سرگرمی برای انسان است.

 

 

برای دریافت فایل پی دی اف نشریه، اینجا را کلیک کنید.

از توهم تا واقعیت!

از توهّم تا واقعیت!

مواجهه ای چالشی با رویکرد فعلی "مرگ بر آمریکا" گویان

 

1- 13 آبان در تقویم رسمی کشور، روز ملی مبارزه با استکبار جهانی نامگذاری شده است. در هفته های گذشته به مناسبت این روز، برنامه های مختلفی در کشور برگزار شد. تقارن این روز با عاشورای حسینی هم، باعث شده بود که امسال بیش از گذشته این مراسمات رنگ و بوی دینی به خودش بگیرد.

2- مرگ بر آمریکا صرفا یک شعار نیست. بلکه یک رویکرد است. پس انتقاد از آن انتقاد از یک رویکرد است و نه یک شعار. اساسا در اصل شعار مرگ بر آمریکا و مقابله با دولت های مستکبری نظیر دولت آمریکا، نمی توان تردیدی وارد کرد و برای اصل این شعارو این مقابله میتوان دلایل عقلی و شرعی اقامه کرد. کاری که این روزها سخنرانان مراسم های 13 آبان انجام می دهند. اما پذیرفتن اصل این شعار، بدین معنا نیست که دیگر هیچ کس اجازه هیچ گونه چون و چرا کردن در مورد نحوه و  چگونگی  آن را نداشته باشد. اساسا اگر یک حرف و یا یک رویکردی صحیح و برحق باشد، حامیان و موافقان آن نباید از به چالش کشیده شدن آن حرف توسط دیگران عصبانی و ناراحت بشوند.چرا که با پرسشگری، حقانیت آن حرف بیش از پیش آشکار می شود. پرخاش نسبت به پرسشگری کار کسانی است که نه از سر تفکر بلکه از سر عادت و تعصب، طرفدار و حامی یک حرف هستند.

 

برای دریافت فایل نشریه، اینجا را کلیک کنید.

من مهندسم، پس هستم!

تقریبا چهل روز از آغاز سال تحصیلی جدید هم گذشت.

و کم کم این ترم به میانه خودش نزدیک می شود.

و باید خود را آماده امتحانات میان ترم کرد.

چراکه امتحان جزئی از دانشگاه است.

همان طور که اشتباهات داوری جزئی از داوری است!

و قاعدتا بعد هم نوبت به امتحانات پایان ترم میرسد.

و تا به خودمان بیاییم یک ترم دیگر هم از دوران دانشجوییمان سپری میشود.

ترم های بعدی هم تا حد زیادی مطابق با همین روال، سپری خواهند شد.

و در نهایت دوران دانشجویی ما به پایان خواهد رسید.

این روند، روند طبیعی دانشگاه است.

به همین دلیل ما کمتر در مورد چرایی آن سوال می کنیم.

 

برای دریافت نشریه اینجا را کلیک کنید.

 

اعلام رسمی نتایج انتخابات شورای مرکزی در سال تحصیلی جاری

با سلام

و با عرض معذرت از تاخیر صورت گرفته در اطلاع رسانی

با توجه به طی شدن تمامی مراحل قانونی و تاییدی انتخابات شورای مرکزی تشکل دانشجویی آرمان ( چه از سوی هیئت ناظر تشکل و چه هیئت نظارت بر تشکل ها ) نتایج رسمی این انتخابات منتشر می شود:

اعضای شورای مرکزی تشکل آرمان در سال تحصیلی 93-94 بدین شرح می باشند:

1- احمد رضوانی - مهندسی صنایع 90

2- محمد حسین تسخیری - مهندسی شیمی 90

3- خانم منافی - مهندسی کشاورزی 91

4- علی بازدار - مهندسی کشاورزی 90

5- خانم راوند - مهندسی کامپیوتر 92

اعضای علی البدل

6- خانم نجفی مهندسی مواد 90

7- خانم ملک پور مهندسی مواد 92

همچنین در جلسه شورای مرکزی جدید، جناب آقای احمد رضوانی به عنوان دبیر سال جاری تشکل، انتخاب شدند.

انتشار بخشی از فیلم سخنرانی استاد میرشکاک در سایت سیما فکر

سلام
برنامه سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی، قرار نبود یک بزرگداشت صرف باشد. به همین دلیل سید مرتضی را بهانه ای کرده بودیم برای صحبت درباره انقلاب اسلامی.
شاید به همین دلیل باشد که مرداد ماه و پس از گذشت چهار ماه از برگزاری برنامه، سایت سیما فکر و  خبرنامه دانشجویان به نقل از سیما فکر، بخش هایی از فیلم برنامه را منتشر کردند.
ضمن تشکر از سایت سیما فکر، لینک دانلود این کلیپ را در پایین می گذاریم. شاید مشاهده این کلیپ( خلاصه شده ) برای کسانی که حوصله دیدن فیلم منتشر شده کامل توسط وبلاگ، را ندارند، مناسب تر باشد.
سخنرانی میر شکاک در سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی( سیما فکر )

دانشجو، موضوع، حادثه...

دانشگاه و علم آموزی در سطوح بالا، به نحوی که با مفاهیمی مثل تکنیک (علوم فنی) یا  آکادمی(علوم انسانی) و یا آزمایشگاه (علوم تجربی) سر و کار داشته باشد، از دوره دارالفنون در ایران کلید خورد. شاید نتوان به دارالفنون نام دانشگاه نهاد و موسسین اولین دانشگاه های به سبک امروز را باید چند ده سال بعد در میان دانشمندان و حاکمان دوره های بعد جست و جو کرد. اما قدر مسلم می دانیم که ابتدای پروژه دانشگاه و تربیت دانشجو یک فرآیند با اهداف صرفا علمی از سوی ایران بوده است. که البته تبعات و نتایج فرهنگی ، سیاسی و حتی مذهبی را به دنبال داشته است. اگر نخواهیم به دنبال اطناب کلام برویم حداقل می توانیم این را بگوییم که جوان ایرانی، تا قبل از آشنایی با مفهومی به نام روشنفکری در غرب، بر دوش خود رسالت چندانی برای تاثیرگذاری بر جامعه نمی دید. این به معنی این نیست که جوانان قبل از دارالفنون و دانشگاه، برای جامعه خود دغدغه مند نبودند. بلکه به معنی آن است که بعد از ورود پدیده دانشگاه و هویت جدیدی به نام دانشجو، و پیوند آن با روشنفکری، جوانان نه به اعتبار جوان بودن، یا مسلمان بودنشان( که در این اعتبارات با بقیه مردم فرقی ندارند) بلکه به اعتبار دانشجو بودنشان، فرد ارزشمند و حامل یک رسالت نامیده شدند.

فیلم برنامه میرشکاک و نشریه آن - تتمه وعده های وبلاگی آرمان در این ترم!

سلام مجدد
این از نشریه ای که برای تالار استاد میرشکاک تهیه شد
دانلود نشریه

این هم فیلم کم حجم برنامه در پنج تکه

قسمت اول

قسمت دوم

قسمت سوم

قسمت چهارم

قسمت پنجم

این سری ضبط صدا بهتر بوده و شاید نیازی به نرم افراز VLC نباشد. ولی اگر باز هم صدا ضعیف بود از پستی که فیلم های میزگرد انقلاب آپلود شده، می توانید نرم افزار را دانلود نمایید.

با عرض معذرت از دیرکرد
خداحافظ تا ترم بعد!

پی نوشت مهم : در مورد بعضی حرف های جناب میرشکاک دو راه داشتیم: اول قطع صدا یا مثلا قطع تصویر حتی. و راه دوم پخش بدون سانسور تمام حرف های استاد. بعضی سکته های فیلم مربوط به اشکالات برگزاری برنامه هستش. و در عین احترام به حق مخاطب برای آگاهی از تمام مطالب عنوان شده توسط استاد میرشکاک، مسئولیت نام بردن از افراد حقیقی و حقوقی در این برنامه بر عهده تشکل آرمان نیست. زیرا اساسا این برنامه هدفی سیاسی نداشته و عنوان این اسامی در لابه لای سخنان مهمان جلسه، بدون هماهنگی با تشکل بوده است.

سیاست یا سیاست زدگی؟؟؟

این امر که سیاست در پوشش کلام، فلسفه و عرفان ظاهر می شود اولا بدان جهت است که سیاست با این معارف نسبت دارد و ثانیا صورت خاص این پوشیدگی مظهر وضع فکری جامعه و نشانه وجود یک مشکل اخلاقی و تاریخی است. نسبت تفکر با سیاست از مرتبه یگانگی آغاز و تا قهر و بیگانگی کشیده می شود؛ یعنی این نسبت همیشه و در همه جا ثابت نیست. سیاستمداران گاه خود متفکر و گاهی بکلی با تفکر بیگانه اند؛ اما معمولا روش و رویه سیاستمداران با اهل نظر تفاوت دارد. تفکر صبور، آرام، مراقب و مواظب است. اما سیاست چه بسا سال ها به یک قضیه هیچ اعتنایی نکند و ناگهان تمام توجه را به آن معطوف سازد. سیاست تا خطر را از نزدیک نبیند به آن توجه نمی کند و چون دست و زبانش به شدت مشغول است به گفته ها خوب گوش نمی دهد و دورها را نمی بیند (مگر سیاستی که سیاستمدارانش متفکر باشند)؛ به این جهت هر چه بگوییم – به شرط آنکه روال کارها را به هم نزنیم- اعتنا نمی کند و کاری ندارد که آن گفته ها آشفته و پریشان است یا بهم مربوط و اصولی و منظم و مبتنی بربنیانی استوار.
سیاست به صورت کار دارد نه به ماده و مضمون و به این جهت در نزاع های فکری یا مناقشات ایدئولوژیک، وارد نمی شود. حتی فلسفه خوانده هایی که ملاحظات سیاسی را در نظر دارند پی نمی برند که جوهر فلان مناغشه ی ظاهرا فلسفی و نظری، سیاست و مقاصد ایدئولوژیک است. ما باید برای سیاست زدگی فکری بکنیم و بکوشیم سیاست و علم و فکر را از سیاست زدگی جدا و رها سازیم. ولایت حقیقی سیاست، توام با تفکر است و در آن، تفکر سیاست را راه می برد اما در سیاست زدگی، سیاست از تفکر جدا می شود و جای آن را می گیرد و تمام شئون و اوصاف آن را به خود نسبت می دهد؛ به این جهت شاید تفکر دشمنی خوش ظاهرتر و خطرناکتر از سیاست زدگی نداشته باشد. سیاست زدگی که به صورت های گوناگون و گاهی در هیئت فلسفه ظهور می کند علف هرزی است که کشتزار سیاست، ایدئولوژی، فلسفه و دین را آلوده و تباه می سازد.
برگرفته از کتاب فلسفه در دام ایدئولوژی
دکتر رضا داوری اردکانی